Odciski, nazywane również nagniotkami, to ograniczone obszary wzmożonego rogowacenia naskórka. Odcisk charakteryzuje się posiadaniem czopa rogowego, który znajduje się w jego centralnej części. Ma on zwykle kształt stożka, którego ostry wierzchołek skierowany jest w głąb skóry, co może powodować wzmożony ucisk na zakończenia nerwowe, czego następstwem jest pojawienie się dolegliwości bólowych.

Odciski zlokalizowane są najczęściej na pięcie, łuku stopy i podeszwowej części palców, pod głowami kości śródstopia. Ze względu na lokalizację wyróżnia się dwa typy odcisków: twarde i miękkie. Twarde odciski spowodowane są głównie naciskiem ze strony źle dopasowanego, ciasnego obuwia. Miękkie tworzą się w przestrzeniach międzypalcowych, towarzyszy im często maceracja, stan zapalny, ból i pieczenie.

Gwarancją skutecznej terapii jest prawidłowe zlokalizowanie przyczyny powstawania odcisków. Najczęściej wina leży po stronie wystąpienia deformacji w obrębie stopy. Aby trwale pozbyć się problemu pacjent poddany jest terapii w gabinecie podologicznym, polegającej na mechanicznym usunięciu zmiany oraz prawidłowym odciążeniu bolącego miejsca oraz skierowany do ortopedy lub fizjoterapeuty celem doboru indywidualnych wkładek ortopedycznych.

Modzele powstają na skutek nadmiernego rogowacenia podeszwowego. Charakteryzuje je duże zgrubienie o żółtym zabarwieniu, zlokalizowane najczęściej na śródstopiu od strony podeszwowej. Modzele tworzą się na skutek opadania głów kości śródstopia. Najczęściej dotyczy to drugiej i piątej głowy kości śródstopia, które obciążając leżącą pod nimi skórę, powodują wzrost nacisku podeszwowego. Obciążenie to wzmaga produkcję keranocytów w warstwie rogowej naskórka, co jest reakcją obronną skóry na stres powstały przez nienaturalny ucisk ze strony kości.

Należy zwrócić jednak uwagę na towarzyszące przyczyny mechaniczne, które także mogą sprzyjać tworzeniu się modzeli. Należą do nich wszelkiego rodzaju deformacje w obrębie stopy i stawu skokowo – goleniowego, jak np. palce szponiaste, stopa końsko szpotawa, szpotawość przodostopia, stopa wydrążona, stopa Mortona, hipermobilność pierwszego promienia, wydłużona druga kość śródstopia, jak również noszenie ciasnego, źle dopasowanego obuwia, buty na bardzo wysokim, źle wyprofilowanym obcasie, czy ograniczona ruchomość w stawie skokowo – goleniowym.

Na początku tworzenia się zmian na stopach, chory nie odczuwa większego dyskomfortu ani bólu. Z czasem powiększania się problemu, pojawia się ból i ucisk pod głowami kości śródstopia, który często nasila się podczas chodzenia na boso, a ulga następuję po założeniu obuwia ochronnego.

Prawidłowe i skuteczne leczenie modzeli powinno polegać przede wszystkim na całkowitym wyeliminowaniu przyczyny tworzenia się zmian. W przypadku, gdy powodem jest nadmierny ucisk i tarcie w okolicy powstania zmiany, należy skupić się na odciążeniu narażonego na nie miejsca. Wśród najczęściej stosowanych materiałów odciążających znajdują się wszelkiego rodzaju materiały z filcu miękkiego, pianki, silikonu oraz gumy. Każde z nich można indywidualnie dopasować do potrzeby odciążenia stopy pacjenta. Po mechanicznym usunięciu modzela, za pomocą odpowiednio dobranych narzędzi podologicznych, jak skalpel, dłutko, czy frez, zakłada się uprzednio przygotowane odciążenie i zabezpiecza w celu, jak najdłuższego pozostania na stopie. Odciążenia grają kluczową rolę w walce z modzelami, rozkładają nacisk wywierany wcześniej na miejsce tworzenia się zmian, na większą powierzchnię stopy, przez co regeneracja skóry ulega przyspieszeniu

Brodawki wirusowe wywołane są przez wirusa brodawczaka ludzkiego HPV. Wirus HPV należy do rodziny papillomawirusów, z których wyróżnia się około 100 typów wywołujących zmiany skórne. Do najbardziej powszechnych należy typ HPV 1, wywołujący brodawki stóp i rąk.

Zmiany wywołane przez wirusa HPV 1 występujące na skórze stóp i dłoni mają postać grudek, często wyniosłych ponad powierzchnię skóry, przypominających kształtem kalafior. Możemy wyróżnić trzy główne rodzaje brodawek: brodawki zwykłe, brodawki stóp typu myrmecia oraz brodawki płaskie.

Brodawki zwykłe mają charakterystyczną hiperkeratotyczną powierzchnię. Pojawiają się po kilku tygodniach po zarażeniu. Najczęstsza lokalizacja zmian to powierzchnia dłoni, szczególnie okolica palców i wałów paznokciowych. Brodawki zwykłe mogą wystąpić pojedynczo i mnogo oraz ustąpić samoistnie po kilku miesiącach. Istnieje również ryzyko samorozsiewania się zmian w obrębie skóry zarażonej wirusowo.

Leczenie zmian skórnych wywołanych przez HPV jest zwykle długotrwałe i zależy w znacznym stopniu od indywidualnej odporności. Do najpowszechniejszych metod należy łyżeczkowanie zmian, elektrokoagulacja, wymrażanie ciekłym azotem.